Солҳои охир амалҳои ғайриинсонии гурӯҳҳои террористӣ ҷомеаи ҷаҳонро дар ташвиш гузоштааст. Зуҳури ин зуҳуроти номатлуб бисёр кишварҳоро ба қашшоқӣ овард, зеро ифротиён ба ҳеҷ ваҷҳ ҳавасманд нестанд, ки мардум осуда умр ба сар барад.
Дар шароити кунунӣ маркази зуҳури гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ давлатҳои Сурияву Ироқ мебошанд. Вақте аз тариқи оинаи нилгун харобии ин кишварҳоро мебинам, виҷдон намегузорад, ки бетафовут бошем.
Мутмаинам, сабаби асосии террорист шудани баъзе аз ҷавонон аз падару модар дуруст тарбия нагирифтан ё бепарастор ба воя расидан маҳсуб мешавад. Омили дигар ноогоҳии чунин ашхос аз моҳияту муқаррароти дини ислом аст. Мутаассифона, аз кишвари мо низ ҳастанд ҷавонони гумроҳе, ки ба ин гурӯҳҳо шомил шудаанд. Ҷавононе, ки баргаштанд ё ба Ватан бозгардонида шуданд, аз кори карда пушаймонанд.
Баъзе аз ҷавонон барои ба даст овардани пули калон, қисмати дигар бо мақсади ширкат дар «ҷиҳод» ба ин гуна гурӯҳҳо ҳамроҳ шуданд. Дар байни онҳо ҷавононе ҳастанд, ки мактаби миёнаро нав хатм карда, аз тариқи шабакаҳои интернетӣ ба доми ифротиҳо афтодаанд. Табиист, ки ин гуна фарзандон волидони худро дар байни мардум сархам намуда, ояндаи худро зери суол мебаранд. Агар оиладор бошанд, фарзандон аз тарбия дур гардида, тафаккур ва ҷаҳонбиниашон ноқис мемонад.
Банда ҷавонеро медонам, ки аз тариқи шабакаҳои интернетӣ «рафиқ» пайдо намуда, ба давлати Сурия барои ширкат дар «ҷиҳод» рафт. Вақте ки ба он давлат мерасад, мефаҳмад, ки «дӯст» — онаш ӯро гумроҳ кардаанд. Пушаймон шуда, бо азоби зиёд аз он ҷо фирор карда, ба кишвар бармегардад.
Барои он ки фарзанд ба роҳи рост равад, бояд ӯро аз хурдӣ тарбияи дуруст кард, то ин ки дар пирӣ такягоҳи падару модар гардад. Тавре ки шоир фармудааст:
Хишти аввал чун ниҳад меъмор каҷ,
То ба охир меравад девор каҷ.
Хурсанд Раҳимова, омӯзгори МТМУ №43-и ноҳияи Синои шаҳри Душанбе
