Ҳадафи асосии матбуоти ҳукуматӣ ва мустақил ҳамчун ду шохаи бо ҳам пайвастаи матбуоти Тоҷикистон иҷрои рисолати касбӣ, яъне хизмати содиқона ва софдилона ба манфиати халқу Ватан мебошад.
Эмомалӣ Раҳмон
Душанбе
Нохонда марав ту бар сари хони касе
Мардуми мо дар муқоиса бо дигар халқҳои Шарқу Ғарб дар маросимҳои худ хароҷоти нолозим мекунанд. Хусусан, дар деҳот ва маҳаллаҳои калоне, ки ҳама якдигарро мешиносанд, баъзеҳо бе даъват меоянд. Агар маҳалла дар сари роҳи
Матни пурра »«Муҷассамаи зангзада ба кӣ лозим аст?»
Бо мақсади иҷрои Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 7 феврали соли 2009 таҳти №622 «Дар бораи вокуниши шахсони мансабдор ба маводҳои танқидӣ ва таҳлилии воситаҳои ахбори омма» вобаста ба мушоҳидаи хабарнигор Н. Ҷумъаев, ки
Матни пурра »Тоҷикистон давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар аст
Охирҳои солҳои 80-уми асри гузашта муборизаҳои ҷунбишу созмонҳои гуногуни миллӣ барои Истиқлолияти Тоҷикистон оғоз ёфтанд. 24 августи соли 1990 дар Иҷлосияи дуюми Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон бори аввал «Эъломияи Истиқлолияти Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон
Матни пурра »
Сипеҳри Абуабдуллоҳи Ҳасанзод: «Аз дуои модар қаламам сабз гаштааст…»
Сипеҳр Абуабдуллоҳи Ҳасанзода солҳост, ки дар дунёи адабиёт қаламфарсоӣ мекунад. Маҷмӯаҳои ҳикоя ва очерку қиссаҳои таърихии «Фидоиёни роҳи озодӣ», «Парастуҳои саҳна», «Боздид», «Чакомаи Шоҳи ирфон», «Бозгашти аспи даҳмарда», «Офтобо, ба ғуруб марав…», «Гулхани сабз»,
Матни пурра »«Вазъи санитарию эпидемиологӣ ташвишовар аст»
Вазорати тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҳамкории доимӣ бо аҳли қалами рӯзномаи «Садои мардум» дар самти ҳифзи сиҳатии аҳолии кишвар ва тарғиби ташаккули тарзи ҳаёти солим изҳори қаноатмандӣ намуда, нисбат ба
Матни пурра »
Ғиёсиддини Меъроҷ: «Тарзи ҳаёти солим ғизои кам ва ҳаракат аст»
Яке аз масъалаҳои баҳсноки тибби муосир муайян намудани вояи ғизои солим аст. Зеро кайҳо собит гардидааст, ки ғизо дар баробари воситаи ҳастии инсон будан, ҳамчунин муайянкунандаи табъу завқ, дараҷаи тафаккуру маънавиёти шахс ва дунёи
Матни пурра »
Рӯди ман, олам дигар шуд…
Беш аз 20 сол мешавад, ки рӯзе чанд маротиба аз тирезаи дафтари корӣ ҷониби рӯди Душанбе дида дӯхта, аз дил мегузаронам: Оё замоне фаро мерасида бошад, ки нигоҳи мо ба сангҳои хушку тираранг ва
Матни пурра »
Моҳичаҳоро накушем!
Ҳар шом дар назди мағозаи «Гулистон» ва чанд ҷойи дигари пойтахт писаракону духтаракон ва гоҳе шахсони калонсол ҳам моҳичаҳои бирён мефурӯшанд. Оре, моҳӣ не, моҳича! Моҳичаҳои хеле хурд ва баъзе аз онҳо ба ҳадде
Матни пурра »«Мехоҳам кор кунам, вале….»
Вазорати тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар асоси мактуби шумо аз 1 августи соли 2017, № 70 мусоҳибаи рӯзноманигор Б. Каримзодаро, ки таҳти унвони «Мехоҳам кор кунам, вале…» дар рӯзномаи «Садои мардум»
Матни пурра »
Муҷассамаи зангзада ба кӣ лозим аст?
Крани сохтмонӣ. Созанда ва пурқудрат. Солҳои зиёд аст, ки дар як ҷой истодааст, намеҷунбад, занг задааст. Онро барои бунёди бинои баландошёнаи зебое ин ҷо гузошта буданд ва сохтмони бино бояд асри гузашта анҷом меёфт.
Матни пурра »
