Ду чашм аз як чашм хубтару беҳтар мебинанд.
***
Овози каси танҳоро намешунаванд. Чун одамон ба ҳам ҷӯр шаванд, коинот аз садои онҳо ба ларза ояд.
***
Зиндагӣ чунон пасту баландиҳо ва рӯбоҳиҳо доштааст, ки чӣ тавр фиребат медиҳанд, хабар намеёбӣ.
***
Агар бо носипосе вохӯрдӣ, носипосӣ макун, вагарна аз ду носипос дунё вайрон хоҳад шуд.
***
Фикр ҳар қадар фишурда шуда бошад, ҳамон қадар пурмазмун хоҳад шуд.
***
Мо ҳамеша камбуди дигарон, ночизтарин гуноҳашонро мебинему ғайбаташон мекунем, вале аз бетамизиҳои хеш ёд намеорем, аҷиб…
***
Таҳкурсиат аз некӣ, аз хайрхоҳӣ бошад, бинои умрат мустаҳкам хоҳад буд. Агар таҳкурсиат аз бадию иғвогарию чоплусӣ бошад, селоби ҳаводис рӯзе онро сарозер хоҳад кард.
***
Вақт ба ҳеҷ кас ва ҳеҷ чиз раҳму шафқат нахоҳад кард. Ӯ ҳамаро рӯфта мебарад.
***
Ҳеҷ гоҳ ноумед машав, ин роҳат нашуд, ягон роҳи дигарашро биҷӯй, он роҳаш ҳам нашуд, севумашро бикоб, нашуд, 4-ум, 5-ум… охир якеаш барор хоҳад гирифт.
Аз китоби «Розҳо»,
ҷилди якуми осори Ҳошим Гадо
