Давлат Сафар
(Ба ифтихори оғози фаъолияти аввалин чархаи НБО-и «Роғун»)
Ба хуршеду моҳу ба бурҷи фалак,
Ба ҳуши замону ба гӯши малак,
Ба ҳар ахтаре, ки кунад валвалак,
Зи ҳастӣ расонад ҳар он чӣ дарак,
Зи Роғун, зи Роғун, зи Роғун салом!
Ба рӯҳи бузургони ганҷи сухан,
Ба Фарҳоди дилташнаи кӯҳкан,
Ба шамъи шабистони ҳар анҷуман,
Ба роғунқимоби бурун аз Ватан,
Зи Роғун, зи Роғун, зи Роғун салом!
Ба чашме, ки розаш кушояд ба нур,
Ба Яъқуби аз ҳаҷри фарзанд кӯр,
Ба ғамдидае, ки надидаст сур,
Ба шамъе, ки рахшад ба болои гӯр,
Зи Роғун, зи Роғун, зи Роғун салом!
Ба ҳар қатра обу ба ҳар зарра хок,
Ба кӯҳу ба барзан, ба дарёи пок,
Ба гулшан, ба боғу ба ҳар барги ток,
Ба ҳар қалби решу ба ҳар синачок,
Зи Роғун, зи Роғун, зи Роғун салом!
Ба ҳар пора сангу ба ҳар пора хишт,
Ба ҳар пуштаи сабзу саҳрои кишт,
Ба эҷодкори хати сарнавишт,
Ба роғунпарасту ба роғунсиришт,
Зи Роғун, зи Роғун, зи Роғун салом!
