Муҳаммадиқбол Садриддин дар оилаи носолими хурофотӣ ва бадахлоқу ҷоҳил ба воя расидааст. Падараш, ки яке аз намояндагони ҳизби террористии наҳзат буд, писар низ дар он муҳит ба воя расид. Падари ӯро байни ҳамсояҳо ҳамчун шахси бадахлоқ мешинохтанд.
Бегуфтугӯ, бузург шудан дар чунин муҳит ба зеҳну шуури ӯ таъсири манфӣ гузошт. Ба қавле, аз гандум — гандум рӯяд, аз ҷав — ҷав. Аз падари бадахлоқ писари беномусу бешараф монд, ки дар ҳарами қумандони афғон ба ҳайси зан буд. Сабаби дар Фаронса зиндагӣ карданаш низ ҳамин аст, ки мехоҳад бо ҳамҷинсонаш ҳаёти шаҳвониву ғайриахлоқиро идома диҳад. Зеро Фаронса яке аз кишварҳоест, ки ҳуқуқи ҳамҷинсонро ҳимоя мекунад.
Номбурда қаллобест, ки даҳҳо нафарро бе хонаву дар кардааст. Барои расидан ба ҳадафҳои нопокаш худро ҳомии дин нишон дода, аз боварии мардум истифода мекунад. Бо пули ҷабрдидаҳо дар Аврупо ба кайфу сафо машғул аст. Ҷабрдидаҳо бошанд, бо зану фарзанд дар кӯча мондаанд. Боз дар шабакаҳои иҷтимоӣ аз ҳаққу ҳуқуқи исломӣ сухан карда, худ ба ҳеҷ яке аз он гуфтаҳояш риоя намекунад. Маълум мешавад, ки динро барои расидан ба ҳадафҳои номатлубу зишташ истифода мекунад. Дар куҷо дидаед, ки бетарбия нафари дигарро тарбия карда бошад.
Пас, андеша бояд кард, ки нафаре бо чунин хислату кирдор ҳаққи насиҳат кардани дигаронро дорад? Магар намунаи ибрат барои дигарон буда метавонад?
Дар суханрониҳояш ягон ҳарфи созанда надорад. Таҷриба нишон додааст, ки бо иғвоангезиву ихтилоф байни мардум ҳеҷ гоҳ натиҷаи мусбат ба даст наомадааст. Баръакс, иттиҳоду якдилии мардум метавонад ҷомеаро ба қуллаҳои баланди маърифату маданият расонад.
Аллома СОБИТ,
сокини шаҳри Душанбе
