Мирзо Турсунзода
Ҳаргиз
Ту зинда бош Ватан-хонаи умеди халқ,
Ки бе ту нест дилу ҷони шодмон ҳаргиз.
Даме, ки мешумурам пурбаҳо суханҳоро,
Баландтар зи Ватан нест дар забон ҳаргиз.
Чӣ медиҳӣ ба Ватан? Ҳар касе, ки пурсидам,
Ҷавоб дод: «Надорам дареғ ҷон ҳаргиз!»
Миёни халқу Ватан сахт аҳду паймон аст,
Набуду нест ҷудоӣ дар ин миён ҳаргиз.
Агарчӣ зад ба тани мамлакат адӯ ханҷар,
Вале нагашт Ватан сусту нотавон ҳаргиз.
Агарчӣ тохт ба сӯяш чу «барқ» душмани дун,
Накард хам сари тоат ба хоинон ҳаргиз.
Надидаву нашунида на чашму на гӯше,
Ба мисли тӯдаи Гитлер ваҳшиён ҳаргиз.
Тамоми зулм, хиёнат, ҳақорати ӯро,
Намекунем фаромӯш дар ҷаҳон ҳаргиз.
Дили даридаи модар, сари буридаи тифл,
Намешаванд зи пеши назар ниҳон ҳаргиз.
Ба бод рафтани номуси духтарони ҷавон,
Пуроб гаштани чашмони хоҳарон, ҳаргиз.
Ба шаҳру деҳаи мо сӯхтор афкандан.
Хароб кардани фабрику шахту кон, ҳаргиз,
Намекунем фаромӯш то ҷаҳон боқист,
Тамоми ин ҳама кирдори хоинон ҳаргиз.
Сипоҳи Сурх, ки гирандаи қасоси мост,
Намедиҳад ба адӯ заррае амон ҳаргиз.
Ба посбонии мо чашмҳои Лашкари Сурх,
Намезананд мижа ҳамчу дидбон ҳаргиз.
Фурӯғи чеҳраи лаълахтарони қасри Кремл,
Намешавад нафасе кам дар осмон ҳаргиз.
Намепарад зи рухи бӯстони колхозӣ,
Намуди зеби Ватан — ранги арғувон ҳаргиз.
Фазои мо, ки ғуборе дар он наёбад ҷой,
Намедиҳад ба сиёҳии шаб макон ҳаргиз.
Ба хонадони азими башар намемирад,
Чароғи ленинӣ дар даҳр ҷовидон ҳаргиз.
Ҳабиб ЮСУФӢ
Ман Ватанро беш аз ҳарвақта дорам дӯсттар
Вақти он аст, эй қалам!
Буррандатар гардӣ зи теғ!
Вақти он аст, эй сухан,
Ғуррандатар гардӣ зи барқ!
То ба душман ҳамла орам, решааш буррӣ зи бех,
То расӣ, манҳус анчарро кунӣ бешоху барг!
Як ҷаҳон ишқи Ватан дорад, дили халқи азим,
То Ватанро дӯст дорад, дӯст дорад то абад,
Сад ҷаҳон нафрат аз баҳри разилони фашизм,
То фашистонро кунад бо нафраташ гӯр оқибат!
Чун Ватан мардона дар ҷанг омадам имрӯз ман,
Ин Ватанро беш аз ҳарвақта дорам дӯсттар!
Чун ман ин сон байни майдон пурдилу фирӯзманд,
Дорадам имрӯз аз ҳаррӯза ёрам дӯсттар!
Он на ман бошам, амон бидҳад ба душман мушти ман.
Он на ман, к-ин дам фитам дар фикри кори дигаре.
«Он на ман бошам, ки рӯзи ҷанг бинӣ пушти ман,
Он манам, к-андар миёни хоку хун бинӣ саре».
Вақти он аст, эй қалам!
Буррандатар гардӣ зи теғ!
Вақти он аст, эй сухан!
Ғуррандатар гардӣ зи барқ!
То ба душман ҳамла орам, решааш буррӣ зи бех,
То расӣ, манҳус анчарро кунӣ бешоху барг!
Соли 1941
Розия ОЗОД
Иди Зафар
Эй Лашкари Сурхи ватани муътабари мо,
Эй ҳомии озодию илму ҳунари мо!
Бо ту дилу ҷону хираду ҳуши сари мо,
Ҳам тинҷии ин мамлакати пурсамари мо.
Кардем зафар мову туву роҳбари мо,
Шуҳрат ба ҷаҳон пур шуда аз ин зафари мо.
Бо ғайрати ту халқи зафаровари Ленин,
Бардошт баланд байрақи худ бар сари Берлин,
Мағлуб шуду маҳв бишуд Гитлери бадбин,
Таслим бишуд лашкари фашистии бадкин.
Кардем зафар мову туву роҳбари мо,
Шуҳрат ба ҷаҳон пур шуда аз ин зафари мо.
Бояд бикунем ёд ҳам имрӯз зи шаҳидон,
Онҳо, ки зи моён нанамуданд дареғ ҷон,
Ин ҷанг ба сад мушкилӣ бигзашт зи моён,
Обод кунем боз Ватанро чу гулистон !
Кардем зафар мову туву роҳбари мо,
Шуҳрат ба ҷаҳон пур шуда аз ин зафари мо.
Германияи гитлерӣ афтод нагунсор,
Чун ҳақ тарафи мо буду партия мададгор!
Шодӣ бикунанд мардуми ҳар водию кӯҳсор,
Мазмуни чунин байт намояд ҳама такрор:
Кардем зафар мову туву роҳбари мо,
Шуҳрат ба ҷаҳон пур шуда аз ин зафари мо.
Аз нав бирасад ёр ба ёраш хушу хандон,
Аз нав бишавад дида зи дидор дурахшон,
Бунёд шавад тоза биноҳо ба ватанҷон,
Саҳро шавад аз пахта базебу ҳама шодон,
Кардем зафар мову туву роҳбари мо,
Шуҳрат ба ҷаҳон пур шуда аз ин зафари мо.
Моҳи майи соли 1945
Фароҳамсоз: Тиллои Некқадам, «Садои мардум»
