Бойгонии рӯзи: 27.06.2019
Пешвои миллат- поягузори Ваҳдати миллӣ
Миёни он ҳама шоҳон, сарварон ва ҳокимон, ки дар давраҳои гуногун ҳукумат кардаанд, теъдоди шахсиятҳое, ки нақш дар таърихи рушди ҷомеаи башарӣ гузоштаанд, зиёд нестанд. Агар ба гузашта назар афканем, ин ҳақиқати бебаҳсро ба
Матни пурра »Ҷаҳонро зебоӣ наҷот мебахшад
Ин гуфта бе ҳикмат нест. Дарвоқеъ, зебоипарастӣ ва зебоиофарӣ аз беҳин хислатҳои одамӣ буда, муҳаббату завқи баландро бозгӯ мебошанд. Ҳаваси баланди зебоипарастию зебоиофариро фаразан, аз ҳунарҳои вежаи мардумӣ ҳисобем ҳам, иштибоҳ намешавад. Аз ин
Матни пурра »Истиқлолияту Ваҳдати миллӣ-дастовардҳои бузурги таърихӣ
Асри XX ва ибтидои асри XXI барои татбиқи идеяи миллӣ ва давлати миллӣ давраи санҷиш буд. Ҳатто ақида паҳн шуд, ки худшиносии миллӣ падидаи асримиёнагӣ ва барои қафомонии инсон равона шудааст. «Равшанфикроне» пайдо шуданд,
Матни пурра »Сарҳо ба саҷда монем бар остони Ваҳдат
Як ҷуръа ки нӯшидам аз ҷоми майи Ваҳдат, Ҷонам ки ба рақс омад з-оҳанги найи Ваҳдат. Наҳс омаду шуд пора ин миллату овора, Якҷояву якдил шуд омад чу пайи Ваҳдат. Сулҳ омаду
Матни пурра »Фарҳанги сулҳ — унсури бунёдии сиёсати Пешвои миллат
Мардуми шарифу сарбаланди кишвар, чун солҳои пешин, бо ҳисси баланди шукронаву қаноатмандӣ аз рӯзгори ободу осуда, бистудусолагии Рӯзи Ваҳдати миллиро таҷлил менамоянд. Хуб дар хотир дорем, ки кишвар солҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба «шарофат»-и фитнаву
Матни пурра »Ваҳдати миллӣ ва масири рушди давлатӣ
Имрӯзҳо сокинони кишварро таассуроти гуворо аз тадбирҳои омодагӣ ба истиқболи 22-юмин солгарди Рӯзи Ваҳдати миллӣ фаро гирифтааст. Ин санаи таърихӣ, дар баробари Истиқлолияти давлатӣ, барои миллат басо арзишманду тақдирсоз буда, гардише дар масири давлатдории
Матни пурра »Ба ҷон андар ризои ин Ватан бошем
Модару Ватан муқаддасоти олами маънӣ мебошанд. Аз ин ду муқаддастаринаш Модар аст. Ва ба бузургии Модар Ватанро тавъам медонанд, ки ибораи гӯшнавози «Модар-Ватан» ҳам аз ин маънӣ накҳат бардоштааст. Беҳуда наофаридаанд, ки «Ватан ҷону
Матни пурра »Хандаи гул дар гулистон ваҳдат аст
Ватан, модар, ваҳдат, ишқ, меҳр, садоқат… аз мавзӯъҳои ҷовидонаи адабиёт ба ҳисоб мераванд. Аз ин ҷост, ки ситоиши Ватан ва ваҳдати миллӣ дар даврони соҳибистиқлолӣ бештар гардид. Зеро ваҳдат неъмати бебаҳост. Барои расидан ба
Матни пурра »Боз бо ҳам ошно гаштему гавҳар ёфтем
Бо талоши Пешво озода кишвар ёфтем, Боз давлат, боз парчам, боз минбар ёфтем. Тоҷи худ гум карда будему нигину нангу ном, Он ҳама гумкардаҳоро бори дигар ёфтем. Не маҷоли пеш рафтан буд, не пас
Матни пурра »Шикастаустухон донад баҳои мӯмиёиро
(Ҳушдори модаре, ки пайвандонро дар ҷанги бародаркуш аз даст додааст) Аз рӯзҳои ваҳшатбору дардолуду ғамолуди ҷанги шаҳрвандӣ 27 сол сипарӣ гардид. Ҷанге, ки барои миллат ва сарзамин ғаму дарду талафоти ҷонию иқтисодӣ овард. Дар он
Матни пурра »