Минтақаҳо
Бигзор дӯстии Тоҷикистону Ӯзбекистон дигар ҳеҷ гоҳ газанд наёбад
Вақте дар бораи муносибатҳои тоҷику ӯзбек сухан меравад, ибораҳои «гӯшту нохун», «ҳамсояҳои ҷонӣ», «як халқе, ки бо ду забон сухан мегӯяд», «ду шохи як дарахт» ва ғайраро истифода мебаранд. Ин бесабаб нест. Зеро ин
Матни пурра »Салом, Тошканд!
Сафари бе раводид Дар якчанд тӯю хурсандии хонаводаи мо меҳмонони асосӣ – холаҳову тағоҳоям иштирок карда натавонистанд. Агар тавонанд ҳам, як ё ду нафарашон меомаданду халос. Онҳо дар Ҷумҳурии Ӯзбекистон зиндагӣ мекунанд ва солҳои
Матни пурра »Дарахти дӯстӣ сарсабз аст
Имрӯзҳо нигоҳи ду халқ — тоҷику ӯзбек, ки аз азал ҳамдаму ҳамхуну ҷон, дӯсту бародар, хешу ақрабо мебошанд, ба вохӯрии ду дӯст, сарварони ду мамлакат, ки дар Ҷумҳурии Ӯзбекистон доир мегардад, нигаронида шудааст. Аз
Матни пурра »Намунаи барҷастаи дӯстии халқҳои тоҷику ӯзбек
Абдураҳмони Ҷомӣ шогирдони зиёде дошт, вале аз байни онҳо ба Алишер Навоӣ меҳру дилбастагии хоса зоҳир мекард.Дӯстию рафоқати онҳо намунаи барҷастаи муҳаббати инсон ба якдигар аст. Дар сарчашмаҳои адабӣ дар бораи мулоқоти аввалини Ҷомию
Матни пурра »Дӯстии адабӣ – дӯстии абадӣ
Соли 1956 дар пойтахти Ҳиндустон шаҳри Деҳлӣ Анҷумани якуми адибони Осиё ва Африқо баргузор шуд. Шоири бузурги тоҷик Мирзо Турсунзода ба ҳайати вакилони Иттиҳоди Шӯравӣ сарварӣ мекард. Дар анҷуман иштирок кардан ба шоираи ӯзбек
Матни пурра »Дар Самарқанд эҳсоси бегонагӣ накардем
Бо шарофати сиёсати сулҳхоҳонаю инсонпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон муҳтарам Шавкат Мирзиёев гузаргоҳҳои сарҳадии миёни ду кишвар, аз ҷумла «Саразм — Ҷартеппа», боз
Матни пурра »Ниҳоли дӯстии тоҷику ӯзбек аз нав самаровар шуд
Вақте сокини ноҳияи Бохтар Исомиддин Аслонов вориди идораи рӯзнома шуд, ҷузвдони пур аз коғазҳояшро дида, гумон кардем, ки роҷеъ ба масъалае шикоят мекунад. Вале гумонамон хато баромад. - Баъд аз ташрифи Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон Шавкат
Матни пурра »Ҳоло дар оғози роҳ қарор дорем
Ҳар гоҳ ки дар бораи дӯстии байни тоҷику ӯзбек сухан меравад, маро суҳбатҳои шоири зиндаёди зуллисонайн ба ёд мерасад. Ӯ зодаи ноҳияи Ургут буд. Дар пирӣ ҳамеша хоки зодгоҳро мекашиду нашъаи дидори пайвандон ва
Матни пурра »Ҳарорат
(Ба дӯстони тоҷик) Чист, эй ёрон, ҳарорат? Ин нишоти безавол Дар вуҷудам мекунад бедор эҳсоси навин. З-ӯ ҷаҳони тозае бинам ба миръоти хаёл: Рангҳои навбаҳору ҷилваи ҳусни замин. Худ ҳарорат чист? Охир, дар куҷо маъвои
Матни пурра »Зарафшон
Зарафшоне, ки обаш зарфишон аст, Ба дашту водиҳо бахшанда ҷон аст, Ба ҳар ҷое равад, сарсабзӣ орад, Суруди рӯҳбахши модарон аст. На обе, шарбату шаҳд аст ҷорӣ, Аз он ширин бувад коми ҳазоре.
Матни пурра »