Телефони падар

Шавҳарашро дар як тасодуф аз даст дод. Се фарзанд дошт. Фарзанди калониаш дар синфи сеюм таҳсил мекард. Духтараки доною зирак буд. Шеърро дӯст медошту хуб мефаҳмид. Шуълаи истеъдод дар ниҳоди ӯ нуҳуфта буд. Мисраъҳоро бурро ва ифоданок мехонд. Агар овози хоси дилраси кӯдаконааш намебуд, гумон мекардӣ, ки паси саҳна ровии мумтозе шеър қироат мекунад.

Духтарак ҳамеша бо тайёрии хуб ба дарсҳо ҳозир мешуд. Ӯ ҳамеша симои падарашро пеши назар меовард, ҳатто ҳангоми дарсхонӣ ҳам падараш бо ӯ буд. Бо муҳаббат ба ҳамсабақонаш дар бораи падараш қисса мекард. Мегуфт, ки падарам ба дарсхониям ёрӣ мерасонад. Бароям либосу бозича ва қанду ширинӣ мефиристад... 

Ин ҳоли духтаракро муаллима мушоҳида намуда, ба модараш занг зад: 

- Духтаратро табобат кун. Доимо дар бораи падараш қисса мекунад. Хуб мешуд ӯро ба равоншинос нишон диҳӣ. 

 Модар дар ҷавоб гуфт:

- Агар вақтатон бошад, аз наздик суҳбат кунем. 

Муаллима розӣ шуд. Онҳо пас аз дарс вохӯрданд. Бо ҳамдигар суҳбат мекарданд, ки нохост телефони зан садо дод:

- Ин телефони шавҳари шодравонам аст, - шарҳ дод модар ва паёмаки омадаро боз намуд:

«Салом падарҷон. Умедворам, хубу сиҳатманд ҳастед. Имрӯз дарси санъати тасвирӣ доштем. Расми Шуморо кашидам. Қаламҳои рангаам тамом шуд ва расми Шумо берангубор монд. Хоҳиш, ба ман қаламҳои ранга ва як албоми расмкашӣ фиристед».

Муаллима ҳам паёмакро хонд. Дар тааҷҷуб афтод. Ҳайрон ба модар нигарист. 

- Муаллимаи азиз, аз Шумо як хоҳиш дорам. Ман қалам ва албоми фармудаи духтарамро мехарам, фақат Шумо онҳоро ба хонаи ман бурда расонед. Он гоҳ бо чашмонатон асли воқеаро мушоҳида менамоед. 

Муаллима розӣ шуд. Дарро ба рӯяш духтарак боз кард:

- Духтарҷон, фармудаи туро падарат ба дасти ман равон кард. 

- Ваҳ, падарҷони беҳамтои ман, - гӯён қаламу албомро аз дасти муаллимааш гирифту аз шиддати хурсандӣ гӯё пару бол баровард. 

Муаллима бо чашмони пурашк баргашта, модарро ба оғӯш гирифту узр пурсид...

Гулбаҳор РАҲМОНОВА, 

«Садои мардум»